γιατι να ειμαι εδω?

I feel like I should clarify the fact that I hope to write both in English and in Greek, depending on what I have to say, on my choice of words, on my mood, and on my thoughts. 

Συγνωμη σε οσους θα το διαβασουν αυτο, αλλα δεν βγαινουν οι τονοι στον υπολογιστη μου στην δουλεια, και ετσι θα ειναι καπως ετσι το κειμενο το συγκεκριμενο, οπως και οτι γραψω στο μελλον...Δεν ξερω ακομα γιατι ενιωσα την αναγκη να ξεκινησω ενα μπλογκ, αλλα πολλες φορες θελω να μοιραστω αυτα που σκεφτομαι με ατομα που δεν με ξερουν, και δεν θα με γνωρισουν ποτε. Υπαρχει κ'αλλος λογος βεβαια...Η αληθεια ειναι πως, κλεισμενη σε ενα γραφειο στην Νεα Υορκη οι ευκαιριες να εκφραστω ειναι λιγες κατα τη διαρκεια της μερας, και το χρειαζομαι πολυ καμια φορα.

Σας υποσχομαι πως δεν κλαιγομαι γ'αυτο...Η τυχη μου χαρισε πολλα, και σιγουρα ειμαι ευγνωμων για αυτο, αλλα πρεπει να σας πω πως ποναει μια ζωη οπου δεν επιλεγεις ο ιδιος, ειδικα οταν ξερεις τι πραγματικα θες...Μη νομιζετε πως επειδη μενουμε εδω, σε μια μεγαλη πολη που εχει πολλα να προσφερει σε καποιους τομεις, ειμαστε και ευτυχισμενοι. Σκεφτειτε μια ζωη οπου οι δυο μηνες του καλοκαιριου σημαινουν τα παντα. Περναν οι υπολοιπες μερες του χρονου και δεν θυμαμαι πολλες φορες ουτε τι εκανα, ουτε πως ξυπνισα, ουτε με ποιους ημουν και που πηγα. Και απ'την αλλη, εχω αναμνησεις τοσο εντονες που στο τελος καταληγουν ονειρα-σκιες απο πραγματικα γεγονοντα και προσωπα.

Το μονο καλο ειναι πως τωρα που πηρα το πτυχειο μου, μπορω να βαλω μπρος τα σχεδια μου, να συνεχισω να διαβασω να περασω σε νομικη για μεταπτυχιακο και να μπορεσω να ερθω να μεινω Ευρωπη μια μερα...Ειλικρινα, αυτο που σιχαινομαι περισσοτερο απ'ολα εδω ειναι η λατρεια του χρηματος, που εμφανιζεται παντου και καθε λεπτο. Δεν λεω, και μενα μου αρεσουν τα ομορφα πραγματα, και εγω δεν θα αντεχα να μη μπορω να ερχομαι στην Ελλαδα το καλοκαιρι. Αλλα υπαρχουν και καποια ορια...Και οταν βλεπω τους ανθρωπους να κωστολογουν ζωες και επιτυχιες, θελω να φωναξω και να φυγω τρεχοντας απο δω. 

Δεν ειναι για μενα αυτη η ζωη--εγω θελω ανθρωπια και συμπονια, οχι ζηλεια και πλεονεξια!

Αντε παλι, πολλα ειπα, χωρις να φτασω καν στο θεμα μου. Αργοτερα λοιπον...Πρεπει να μαθω πως να οργανωνω τις σκεψεις μου!