Monday, September 20, 2010

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,
γιατί εκείνα την ασκήμια μου σκεπάζουν
κι όταν φοβάμαι τα πιο μεγάλα ψέμματα,
μακάρι πάντα να μου τάζουν.
Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,
ούτε για λίγο σου λέω να τ' αποφύγω.
Τα φτιάχνω θύμηση και τα ντύνω όνειρα
και μες στη σκέψη μου τα πνίγω.


Καπως ετσι θελω να ξεκινησω την καινουργια αυτη βδομαδα. Σηκωθηκα απ'το κρεβατι σημερα με χαλια διαθεση, και ας ειναι μια πανεμορφη ηλιολουστη μερα, και ας εχω μια σχετικα χαλαρη δουλεια στην οποια οι δικηγοροι δεν με πρηζουν και πολυ και σιγα σιγα με εμπιστευονται και μου αναθετουν δουλεια. Πως γινεται, χωρις να εχει γινει τιποτα και με το που ξεκινησει μια καινουργια μερα, να ειμαι γεματη νευρα και κατσουφιασμενη?


Και μετα, ειδα μια αφιερωση που μου εκανε καποιος που με ενδιαφερει παρα πολυ και ξαφνικα ενιωσα μια περιεργη ανακουφιση...Τελικα βασιζομαι τοσο πολυ στους αλλους, που μονο αυτοι μπορουν να με κανουν να νιωσω καλυτερα? Οχι, δεν θα επιτρεψω να γινει η αληθεια. Πανω απ'ολα, πρεπει να μαθω να βασιζομαι σε μενα...Και τα ομορφα της ζωης να τα θυμαμαι απο μονη μου, να ξερω τι αξιζει και τι οχι, να πιστευω πως με τα ονειρα και τις θυσιες θα καταφερω να δημιουργησω την δικη μου ευτυχια...

2 comments:

  1. Έτσι ακριβώς είμαι τον ταιλευταίο καιρό για να είμαι ακριβής αρκετό καιρό και όλο λέω πως δεν χρείαζομαι κανέναν για να είμαι ευτιχισμένη κ το πιστεύω αλλά όλο αυτό έχει να κάνει με το συνειδήτο μέρος του εαυτού μας...ασυνείδητα ομως;;;Έκει βρίσκεται το πρόβλημα γιατι δυστυχώς το ασυνείδητο δεν ελέγχεται.

    ReplyDelete
  2. Ετσι ειναι ακριβως...Ασυνειδητα ποιος ξερει τι σκεφτομαστε πραγματι? Πολλες φορες δεν θελω καν να το ψαξω, γιατι αμα δω οτι η διστυχια, η μοναξια, και η αναγκη να ειμαι συνεχεια γυρω απο αλλους πηγαζουν απο καπου πολυ βαθια, δεν ξερω αμα θα εχω την δυναμη να προσπαθισω να το παλεψω...

    ReplyDelete