Apopse thumithika tin siwph ths nuxtas. Alitheia, eixa toso kairo na perpatisw arga moni mou, xwris to iPod h to thlefwno sta autia, pou otan ksafnika vrethika na akouw mono ta kleidia mou na koudounizoun sti tsanta mou kathws perpatousa, ksafniastika. Kai twra skeftomai: ti mas exei kanei h zwh sth polh, kai den mporoume oute kan na apolausoume ton hxo twn vimatwn mas kai tou aera otan glistraei anamesa sta fulla? Oso to skeftomai, h siwph edw mou prokalei pio suxna anasfaleia para galhnh, kai g'auto viazomai na tin kalupsw me mousikh h suzhthsh. Den einai afusiko? Den tha prepe na mporoume na kleisoume ta matia mas kai na vadisoume siga siga sto pezodromio, xwris na fovomaste pws kati kako tha sumvei? H pws hmaste entelws monoi? Telika h Nea Yorkh mou exei prosthesei ena soro anasfaleies.
Kai ustera erxetai sto mualo mou h eikona mia parea--mazi suberilamvanomenh kai egw--kathismenh se kati palies ksaplwstres se mia paralia. To skotadi trigurw, kai o monos hxos oi anapnoes mas. Krufa vlemmata, vlemmata sto aperanto, skepseis pou geniotan kai pethainan mazi me to kathe kuma pou xanotan. Nomizw mono se kati tetoies stigmes afhna thn siwph na me taksideuei, na me xaideuei kai na me gemizei mia periergh, glukopikrh eutuxia.
Ti prepei na kanw, gia na niwthw panta etsi? Na fugw mipws apo dw, mia kai kalh?
Θα σου έλεγα ότι μάλλον είναι θέμα προσαρμοστικότητας αλλά ίσως βγω ψεύτης.
ReplyDeleteΑυτό που θέλω να πω είναι ότι οι αλλαγές είναι το αλατοπίπερο της ζωής. Άλλες είναι ευχάριστες κι άλλες δυσάρεστες αλλά τουλάχιστον βιώσαμε την αλλαγή και μαζεύουμε εμπειρίες. Γι αυτό δεν είναι κακό η αλλαγή, αντιθέτως μάλιστα. Γνώμη μου πάντα...
Συμφωνω μαζι σου, οι εμπειριες πραγματι γεμιζουν την ζωη και μας "σχηματιζουν." Και γενικα μ'αρεσουν οι αλλαγες, οσο και αν με τρομαζουν.
ReplyDeleteΤο προβλημα το δικο μου ειναι πως νιωθω πολλες φορες οτι με τις αλλαγες που γινονται, οπισθοχωρω...Επιστρεφω σε καταστασεις που μου θυμιζουν πολυ τα παλια, κατι που με μπερδευει και μου προκαλει απαισιοδοξια...Και η αληθεια ειναι πως οταν ζεις με την ελπιδα πως θα φυγεις μια μερα μια και καλη απο το μερος στο οποιο εισαι αναγκασμενος να μενεις, ξεχνας να βιωσεις τις στιγμες εκει και να τις απολαυσεις...
Αλλα πως να πεισω τον εαυτο μου να σκεφτει διαφορετικα??
Σε καταλαβαινω αλλά νομίζω ότι με τον καιρό θα αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά. Τίποτα δε γίνεται αμέσως. Σκέψου τι πράγματα θέλεις, τι όνειρα έχεις και πάλεψέ το. Και απέφυγε τα πράγματα που δε θέλεις. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι αλλά στην τελική θα τα καταφέρεις αν πιστέψεις στις φωνούλες μέσα σου...
ReplyDelete